Zingen en de kunst van het niet doen.

Als het gaat over een toon zingen, over een lied zingen, in hoeverre ben je dan in staat de muziek haar werk te laten doen, je in dienst te stellen van het lied, maar ook je in dienst te stellen van de toon zelf? Komt de techniek van buiten of volgt de techniek misschien de toon van binnen uit? Een interessante zoektocht. Het resultaat kan misschien het zelfde zijn. Namelijk een vrij klinkende resonerende toon. Hoewel ik blijf denken dat met duwen en drukken en pushen en moeten en willen, dat met een dwingende kracht techniek de stem nooit vrij komt en dus het lied de toehoorder niet zal raken. Ontroering kan alleen ontstaan uit liefde en aandacht. Voor jezelf, de muziek en je publiek.

In het Taoïsme, een oosterse wijsheid, is sprake van Wu Wei. De kunst van het niet doen, niet handelen, niet vechten en onszelf niet in de weg staan, maar juist een weg vrij maken voor ons zelf en voor ons ‘Zijn’, door het toestaan van zachtere krachten en het scheppen van de juiste voorwaarden. Zoals in het zingen het contact vinden met je lichaam en je adem, ruimte toestaan in je keelgebied en door te luisteren een heldere articulatie vinden. Doen en zingen dus, door niet in te grijpen, maar door meer te laten. Je wordt gezongen, het zingt zich. Wel met heel veel aandacht en liefde voor de toon en de muziek. Je stem zal als vanzelf voor je gaan zingen, meer dan dat je met druk en kracht een toon produceert. Succes en plezier!

Op de’ zing je vrij avonden’ gaan we op deze manier onze stem verkennen. Je kunt zo instromen. Lees meer over de ‘Zing je Vrij’